Άγγελος Σικελιανός, Άνοιξη (από τον Αλαφροΐσκιωτο)

Και να, φουντώνει η άνοιξη!
Το νέο μπουμπούκι δένει.
Χύνεται η μεγαλόπνοη
και λιγοθυμισμένη
αύρα από τα τετράψηλα,
και κρυφαναστενάζοντας
λυγάει τα κυπαρίσσια.
Οι ίσκιοι αλαφρώνουνε, οι αυγές,
κι η πελαγίσια
ριπή ανασταίνει τ' αφρολούλουδα
στα διάφανα τετράβαθά της πλάτια.
Από τη μια ως την άλλη νύχτα
ανοίγονται,
σκεπάζονται, ψηλά, τα μονοπάτια...

Και να, φουντώνει η άνοιξη!
Παντού ο λαός, να δράξει τη μανία
την ιερή, που ανάτρομη
σκορπάει στα τεραπέρατα αρμονία,
κι απ' τον αγώνα του κορμιού,
του νου, του δέντρου
υψώνει αντάμα,
σε βύθη αϊτίσια, αθώρητα,
το μέγα της χαράς το θάμα!